Psychologia Internetu

NightRainbow

Elementem gier komputerowych jest interaktywność, która umożliwia kreację wirtualnej rzeczywistości i immersję. Innymi słowy – immersja jest możliwa tylko wtedy, gdy “sztuczne środowisko” gry jest dostatecznie interaktywne. Zawsze występujące niedostatki wizualizacji mogą być wyrównywane przez zaangażowanie emocjonalne graczy. Sądzę, że technika ma w procesie immersji znaczenie tylko pomocnicze, więc każdą z przywołanych kategorii można odnieść również do gier bez użycia skomplikowanych maszyn informatycznych – do narracyjnych gier fabularnych.
Bezpośrednim poprzednikiem zręcznościowych gier komputerowych są elektryczne automaty do gry, tzw. flippery, w których gracz ma pewien wpływ na ruchy metalowych kulek i zdobywa w ten sposób punkty. Warto też pamiętać o innych automatach, które umożliwiały zabawę w strzelanie do mechanicznie poruszanych celów.
W aspekcie strategicznym opisywane gry można traktować jako komputerowe odpowiedniki rozgrywek planszowych przy użyciu figur (jak szachy) lub żetonów (gry wojenne na zazwyczaj heksagonalnych planszach). Gry komputerowe prócz bogatej graficznie i ruchomej wizualizacji mogą też oferować wymagającego, wirtualnego przeciwnika lub umożliwiać grę z kimś bardzo oddalonym (dzięki opcji sieciowej).

Cechą charakterystyczną współczesnych MMORPG jest zjawisko wykorzystywania gry jako swoistego kanału dla internetowych pogawędek. Ich konstrukcja powoduje, że oba podstawowe typy uczestnictwa (gra fabularna i pogawędka) są rozdzielone, aby ze sobą nie interferowały, wzajemnie sobie przeszkadzając. Część tytułów umożliwia pogawędki i uwagi “techniczne” (typ “E”) na osobnym kanale (np. w trybie tekstowym, w przeznaczonym na to okienku lub pasku u góry ekranu). Czasem są to dwa kanały – osobny dla każdego z tych typów. Niektóre gry uniemożliwiają kontakt między graczami, których awatary “nie widzą się” w świecie przedstawionym gry (w ten sposób nie można włączać się do cudzych rozmów ani podsłuchiwać).

(Jerzy Szeja - cyberforum.edu.pl)

Frogstein

Dokładnie, smarowałem posta w innym topicu a tutaj dr Szeja ujął to dużo bardziej konkretnie i wspomniał o istotnym czynniku akcie mowy i jego różnicowaniu.
Tak zeby nie być do końca bezroduktywnym i bałwochwalczym:
Ta dwoistość znalazła swoją realizację w WoW w postaci kanałów general, trade, groups na których dopuszczalne jest pisanie jezykiem "spoza gry". Jako jej przeciweństwo istnieje zwykły kanał chatowy, tam takie zachowanie byloby niedopuszczalne, co wiecej jest sankcjonowane. Oczywiscie zalezy to od umowy miedzy graczami. Istnieja servery:
PvP (Player vs Player) - nastawione typowo na wygrzew. Tam ludzie nie przejmuja się tymi procedurami.
Normal - zbalansowane gdzie zachowanie niezgodne z norma jest sankcjonowane, a ludzie tam grajacy poza walka chca poczuć świat Azeroth.
RPG - i moje ulubione, servery RPG gdzie jest to calkowicie niedopuszczalne, nie tylko z powodu systemu regul narzuconego przez tworców ale przezde wszystkim przez samych graczy. Na serverach RPG spotakc można wyłącznie graczy dla których walka ma charakter drugorzedny, na pierwszym miejscu stawiaja zas poznawanie swiata i istot ten swat zamieszkujacych...
Ech... zaraz wracam do Stragheholm Vale Smile

, są tam ruiny starożytnej cywilizacji zamieszkale teraz przez bestie. Pstryknę pare fotek i za zgodą admina umieszczę.

Pzdr.