Psychologia Internetu

NightRainbow

Opinie na temat wpływu jaki Internet ma na naszą psychikę są podzielone. Istnieje stwierdzenie, że światowa sieć to siedlisko zarazy rozprzestrzeniającej się wszem i wobec. Inna teza mówi, że ta sama sieć może za jakiś czas okazać się zbawieniem dla ludzkości.
Do tej pory nie przeprowadzono jednak poważnych badań nad wpływem jaki w rzeczywistości wywiera na człowieku buszowanie po Internecie. Można przeczytać już dużo na temat społeczeństwa informacyjnego, którego istnienie według niektórych naukowców nie jest fikcją. Natomiast literatury na temat psychologii Internetu jest stosunkowo niewiele. (Punkt dla nas - mam nadzieję) Laughing

Wszelkie kontakty, jakie zawieramy za pośrednictwem sieci komputerowej różnią się zdecydowanie od tych, które znamy z codziennego życia. Po pierwsze przez komputer nie widzimy naszego rozmówcy (nie zamierzam wnikać w psychologię uczestników konferencji internetowych umożliwiających często także kontakt wzrokowy, ani też rozpatrywać zapowiadanych nowinek technicznych mających dać taką sposobność szerokim rzeszom użytkowników Internetu). Przez to, że go nie widzimy, nie wiemy jak wygląda, ile ma lat ani też nie możemy być pewni jego płci, nie oceniamy go na podstawie stereotypów, które towarzyszą nam przy spotkaniach „twarzą w twarz”. Możemy polegać jedynie na wypowiedziach naszego rozmówcy, możemy mu zaufać, bądź nie. Nie jesteśmy w stanie sprawdzić, czy rozmówca nasz kłamie, czy jest w 100% szczery. Fakt - istnieją narzędzia do sprawdzania parametrów komputera, z którego pisze do nas dana osoba, ale to nei wystarczy, by odpowiedzieć na pytanie - kim ona wlasciwie jest?!
Faktem jest, że w wielu przypadkach nasze zachowanie w świecie rzeczywistym różni się często od tego ze świata wirtualnego. W rzeczywistości kontrolujemy się, jesteśmy ostrożniejsi i ważymy swoje słowa, ponieważ jesteśmy obserwowani i rozpoznawani. Jednak gdy tylko przekroczymy granicę świata wirtualnego nasze zachowania często ulegają zmianie. Stajemy się swobodniejsi i odważniejsi. W tym świecie nikt nas nie widzi, niewielu może nas „namierzyć” (tylko ci zaawansowani w technologii komputerowej). Jesteśmy bardziej, jeśli nie całkowicie anonimowi. Poczucie takiej wolności wyzwala w nas uczucia, których wcześniej nie znaliśmy. Moze się okazać, że tożsamość, która stworzymy na potrzeby Internetu - spodoba nam sie bardziej, niż nasza prawdziwa. Wówczas już tylko krok do zgubienia kontaktu z rzeczywistością i wpadnięcia a wir cyberprzestrzeni.

(Na podstawie artykułu na cyberkultura.pl)

NightRainbow

Po pewnym czasie, ludzie obcujący ze światem wirtualnym, w coraz większym stopniu odczuwają własną obecność w tym świecie. Następuje tak zwany proces wirtualizacji. Ale zanim człowiek stanie się częścią rzeczywistości wirtualnej, bardziej lub mniej świadomie tworzy swoją wirtualną tożsamość.
W wyniku kontaktu z komputerem i siecią, nasza świadomość rozwija się, zmienia. Przetworzeniu ulega nasze wyobrażenie o tym, jaka jest rzeczywistość i jacy jesteśmy my sami w zderzeniu ze środowiskiem sieci komputerowych. Człowiek zaczyna zastanawiać się, kim jest i próbuje zdefiniować, kim generalnie są ludzie. Pojawiają się pytania dotyczące tożsamości człowieka: na czym polega i w czym się objawia przynależność do grup społecznych, instytucji oraz czym charakteryzuje się odrębność i swoistość jednostki. Kontakt ze światem wirtualnym, pochodzącym niejako z sieci połączonych ze sobą komputerów, zmienia nasze patrzenie na poczucie tożsamości w dwóch powyższych aspektach. Obraz samego siebie systematycznie się zmienia. Na poczucie naszej tożsamości wpływają przecież relacje z innymi, odwołanie się do jakiejś grupy odniesienia. W przypadku kontaktu z Internetem ten obraz się zmienia, ponieważ identyfikujemy swoją tożsamość w relacji z ludźmi, z którymi „spotykamy się” w sieci - z grupami dyskusyjnymi, w których uczestniczymy, z grami, których jesteśmy bohaterami.

(Projekt własny -> należy do autora)

NightRainbow

Wkraczając do cyberprzestrzeni, ludzie bardziej lub mniej świadomie sterują swoją tożsamością i wizerunkiem własnej osoby. Kontaktując się z przyjaciółmi, znajomymi z pracy, przy pomocy skrzynki elektronicznej, czy komunikatora człowiek nie musi udawać kogoś, kim nie jest, na siłę starać się pokazywać z jak najlepszej strony. Osoby, z którymi się komunikuje, znają go z realnego życia i nie opierają swojego poglądu na jego temat na podstawie tego, co do nich napisze. Wiadomości otrzymane od kolegi, są interpretowane właśnie w kontekście jego tożsamości znanej im z realnego życia. Nie wyciągają pochopnych wniosków, gdy dostaną wyjątkowy nieprzyjaźnie zredagowany e-mail, ponieważ posiłkują się tym, że go znają, a obcesowo sformułowana wiadomość, jest przypuszczalnie wynikiem jego dzisiejszego złego samopoczucia.

(Projekt własny -> należy do autora)