Psychologia Internetu

polimeria · Wysłany: Pon 10:14, 06 Mar 2006 Temat postu:

Wy, już przestańcie, bo rozpieścicie Lookera i co będzie, żadna kobieta nie będzie miała u niego szans, bo która będzie na tyle godna jego oblicza by wspiąć się na wyżyny? Wink

Pinki · Wysłany: Sob 11:20, 11 Mar 2006 Temat postu:

NightRainbow · Wysłany: Sob 19:56, 11 Mar 2006 Temat postu:

Pinki · Wysłany: Sob 22:33, 11 Mar 2006 Temat postu:

Może Ty zdradziłaś , może masz kompleksy i uważasz że już nie znajdziesz nikogo takiego jak twój mąż i za wszelką cenę nie chcesz dopuścić aby Ci go odebrano , więc jesteś zazdrosna , bo znasz kobiety i wiesz na co je stać ( przyjaciółki , znajome itp. ) To taka hipoteza.

NightRainbow · Wysłany: Sob 23:03, 11 Mar 2006 Temat postu:

Takiego, jak mój mąż - na pewno nie znajdę. Smile

Ale jeśli bym kogoś znalazła, pewnie miałby inne zalety, (i inne wady też). Nie uważam się za super gwiazdę, jestem normalną, zwykłą dziewczyną, Very Happy

choć wiem, że nie byłabym sama, gdybym nie była z moim dzisiejszym mężem. Nie mam problemów z mężczyznami, (jedyny problem to trafienie na takiego, ktory spełni moje wymagania, hehe) Smile

- Każdy ma jajkieś wymagania, ludzka rzecz. Nie będę udawała, że mi wszystko jestem. Choć wiem, że to działa w obie strony i ode mnie też ktoś wymagał/wymaga/będzie wymagać.
A odnośnie podejrzliwości - wolę po prostu dmuchać na zimne. Nie wiem (nikt dotąd nie wie), skąd się to u mnie wzięło, ale jestem skrajnie podejrzliwa. Na pewno bierze się to po części stąd - że wiem, że człowiek ma słabości, jest nieprzewidywalny; przez co nie może dać gwarancji na pewne zachowania. Nie ufam w zasadzie nikomu, bo wiem, że cienka jest granica między zaufaniem a naiwnością. A nie chcę przed samą sobą wyjść na naiwną. Smile

Pinki · Wysłany: Sob 23:09, 11 Mar 2006 Temat postu:

Prawdy się pewnie nie dowiemy a Ty ją doskonale znasz .Grunt to zdawać sobie z niej sprawę i panować nad jej skutkami .

NightRainbow · Wysłany: Sob 23:12, 11 Mar 2006 Temat postu:

Hej, Pinki! Niczego tu nie ukrywam! Nie poruszałabym w ogóle tego tematu, (mojej tajemniczej podejrzliwości), gdybym wiedziała w czym rzecz.

p.s. Nawet ostatnio w rozmowie z moim własnym ojcem, wyszedł ten temat i także on był zdzwiony, że taka cecha sie u jego córki wzięła.
Swoją drogą - sama chciałabym poznać jej genezę...

Pinki · Wysłany: Sob 23:17, 11 Mar 2006 Temat postu:

Hej ,Tęczo!!! Wink

Po co te nerwy .Nie bież tego tak do siebie , ja uważam że każdy zdaje sobie sprawę ze swojego zachowania ,tylko nie każdy potrafi sobie wytłumaczyć ,dlaczego tak jest ,to wymaga czasu, i oto mi chodziło .

NightRainbow · Wysłany: Sob 23:24, 11 Mar 2006 Temat postu:

Nie postawiłam kilku Smile

i już myślisz, że się denerwuję Razz

To miało żartobliwie zabrzmieć Blue_Light_Colorz_PDT_15

Chciałabym, żeby zrozumienie przeze mnie mojego zachowania, (a wlasciwie postawy, bo na zachowanie to sie nie przekłada), bylo kwestią czasu, bo trwa to już odkąd pamiętam i ciągle nic nie wymyśliłam...

Pinki · Wysłany: Sob 23:35, 11 Mar 2006 Temat postu:

Wiesz co dwie głowy to nie jedna ,może coś poradzimy Wink

NightRainbow · Wysłany: Nie 0:06, 12 Mar 2006 Temat postu:

(Wrócisz, to przeczytasz): Smile

Myślę, że to zbyt skomplikowane, żeby coś poradzić w takich okolicznościach... może jakaś terapia by mi coś pomogła??
Tylko w sumie po co?
Nie żyje mi sie z tym źle...

Pinki · Wysłany: Nie 8:17, 12 Mar 2006 Temat postu:

NightRainbow · Wysłany: Nie 14:07, 12 Mar 2006 Temat postu:

Ale by było; już sobie to wyobrażam Razz

Kiedyś trzeba będzie nad tym poważnie pomyśleć Smile

sam34 · Wysłany: Pon 1:00, 13 Mar 2006 Temat postu:

NightRainbow zadam Ci z pozoru przewrotne pytanie... ufasz sobie samej Question

Do czego zmierzam. Kiedyś , dawno już temu, mój dobry kolega często powtarzał że nikomu nie ufa, ponieważ nie ufa sam sobie. Docierał do mnie sens tej jego dewizy życiowej ale nigdy nie zastanawiałem się nad tym głębiej, dopóty dopóki nie zrobiłem czegoś, co wcześniej zarzekałem się że to byłaby ostatnia rzecz jaką zrobiłbym w swoim życiu. Mianowicie w wieku 28 lat zacząłem palić papierosy. Gdzie wcześniej byłem największym tego wrogiem. Przyszedł niedługo potem taki moment, że patrząc na to z perspektywy czasu i wspominając słowa swojego kolegi, choć odnosiły się w innym kontekście, doszedłem do wniosku że nie mogę ufać sam sobie. Jednak o dziwo, ta świadomość nie powoduje u mnie z góry założonego braku zaufania do innych.

Mając jakąkolwiek alternatywę, nigdy nie możemy tak naprawdę być pewni jaką w przyszłości podejmiemy decyzję. Mając świadomość tego, być może właśnie stąd wynika też brak zaufania, nie opierający się akurat na własnych doświadczeniach.