Psychologia Internetu

Crusty

Ja po skończeniu studiów nie wybieram się na zagraniczne wojaże. Po pierwsze - nie znam języków w wystarczającym stopniu a po drugie lubię Polskę i swoje miasto ze wszystkimi wadami i minusami (których jest masa). Liczę, że poradzę sobie nad Wisłą. Niewykluczone, że za rok pojadę za granicę do pracy (uzbierać kasę na podyplomówkę), ale na pewno nie na dłużej niż 3 miesiące i raczej do swojej rodziny w Holandii. Na pewno nie wyemigruję na dłużej. Mimo to rozumiem wszystkich tych, którzy opuścili piastowskie ziemie i nie chcieli pracować za 1000 zł.

NightRainbow

Za ile? Za 1000? No no, to by bylo nawet coś. Ja pracowalam rok czasu w salonie z telefonami komórkowymi, (jedna z sieci w Polsce) za 600 zł na rękę! Wtedy o 1000 złotych moglam sobie pomarzyć!
Jako pedagog zarabiałabym więcej, ale też mniej niż 1000.
Teraz, jako niania W Anglii mam tyle, ile moja mama, jako dyrektor szkoly w Polsce. Nic dodać nic ująć... Sad

Tomaszek

Nie będę cytował konkretnej osoby.Napiszę po prostu swoje zdanie.Z jednej strony macie rację wszyscy Ci, którzy twierdzicie, że Polacy we własnym kraju są wręcz poniżani tymi niskimi pensjami, które nierzadko jeszcze trudno jest od pracodwacy wyciągnąć Sad

Tylko spójrzcie na jedną rzecz: w tym kraju jest tyle do zrobienia(czy nawet do nadrobienia!), że "grzechem" wręcz jest wyjeżdzać właśnie teraz.Jeśli my, Polacy nie zaczniemy budować swojego kraju( i jeśli pewna nacja nam na to nie pozwoli, albo nie wydrapiemy tego do niej - celowo nie napisałem jaka, żeby nie dostać bana, w każdym razie chodzi o nację, która ma szczególne przywileje na całym swiecie i przed II wojną światową było ich za dużo) to my stąd pojedziemy, oni tu przyjadą.Jak wrócicie, to oni powiedzą, że to jest ich kraj:-(.I co wtedy?

NightRainbow

Po pierwsze - bana byś nie dostał. Za poglądy banów nie daję Wink

Po drugie - powiem Ci szczerze, że szczypie mnie to, co się stanie za jakiś czas w tym kraju. Mnie, mojej rodziny nie będzie to, mam nadzieję, dotyczylo. Gdybym byla taka szlachetna i wspanialomyślna, zostalabym w Polsce. Ale kosztem czego? Kosztem przyszlości moich najbliższych, znaczy męża i w przyszlości - dzieci. Nie interesuję się powodzeniem ogólu, nie interesuję się przyszlością Polski, jako kraju. Może to egoistyczne, ale mam na względzie tylko szczęscie moich najbliższych. Inni niech robią jak uważają. Sad

Sama świata nie zmienię, Polski też nie. Nie ja od tego w niej jestem. A energię, którą mialabym na tę walkę z wiatrakami przeznaczyć - wolę wykorzystać pracując tutaj, poza granicami.

Tomaszek

NightRainbow

Mnie też bardziej podoba się w Polsce. I też wyjeżdzając z mojego miasta wodziłam oczami po wszystkim co bylo wokół, żeby jak najwięcej zapamiętać; żeby jak najwięcej pozostalo w pamięci. Kolejny raz będę tam za kilka miesięcy. Też z rozrzewnieniem wspominam to, co tam zostawilam. Pomijając rodzinę - miejsce, w którym bylam mala, ulice, po których do szkół chodzilam, sklepy, nawet zwykle knajpy, w których "za młodu" Wink

się przesiadywało. Ulice, parki, głupoty... WSZYSTKO! Brakuje mi tego bardzo. Sad

ale wiem, że priorytetem jest co innego. Mam plany, mam aspiracje osiągnąć pewne rzeczy.... nie zrobię tego w Polsce. Trzeba zdecydować co ważne, a co ważniejsze.

Tomaszek

NightRainbow

Nie, nie chodzi o to, że tak postępować nie należy. Każdy ma racje swoje, Ty masz takie, jakie mają pewnie Ci, którzy pozostają w kraju. Jedni pozostają bo mają dobre warunki i nie mają po co ich porzucać; inni są szczególnie związani z lokalną spolecznością, miejscem, rodziną; jeszcze inni mają za malo odwagi; jeszcze inni nie mają "fachu" lub nie znają języka; jeszcze inni czują się na to już za starzy, za malo zaradni, itp. Każdy ma jakiś powód zarówno pozostania w kraju, jak i wyjazdu i nie można klasyfikować, kto postepuje dobrze, a kto źle.
Smile

Grigor

NightRainbow patrze i czytam i oczom nie wierze
Ty społecznik i wielki ideowiec piszesz o egoiźmie o tym że musisz myslec o sobie i że pieniądze są aż tak ważne do szczęscia
Nie wiem po pół roku w Krakowie moje poglądy odnośnie wyjazdów uległy lekkiemu załamaniu ale nadal mówie nie
Jedzcie sobier kto chce ale odsczepcie sie od moich bliskich
Moze to ja będe tym ostatnim Polakiem który zgasi światło
Może zrobiono mi patriotyczno kościelne pranie mózgu ale wiem jedno wyjazd to dla mnie zło konieczne Jeśli tylko zdobęde jakieś uczciwe wykształcenie będe sie trzymał tego kraju rękami i nogami
Jeśłi nie ... nie wiem może zastosuje model człowieka wyjeżdzajacego na 3 mniesiace i przywożącego kase tu
Wyjazd na stałe nie wchodzi w gre
praca na 2 etaty za 600 zł w Polsce też nie bardzo

Jeszcze jedno jak już ktoś usunie tego osła z ministerstwa edukacji
a mozę to nie jego kwestia nie wiem dokładnie to chyba czas na jakieś regulacje dotyczące ilości miejsc na poszczególnych kierunkach
Rokrocznie obserwuje tłumy ludzi wybierające siena wszelkie typy studiów pedagogicznych czy psychologiopodobnych Ludzie w tym kraju jest do groma i jeszcze troche pedagogów a dzieci coraz mniej Po jakie szczęscie pchac sie w tak niewdzięczny zawód wiedząc że perspektywa zatrudnienia jest znikoma Czy to nie powinno być jakoś regulowane
Kierunki te są uważane za łatwe i oprócz osób faktycznie mających powołanie do tej pracy idą tam tłumy ludzi bez pomysłu na przyszłość
Pytam po co ? Czyżby wracało PRLowskie sztuka jest sztuką ?

NightRainbow

pogaduszka

codzien kiedy sie budzilam powtarzalam sobie bedzie dobrze. w zasadzie tak bylo do wczoraj. dzis mysle jesli wyjade napewno sobie poradze. coz dyplomy zabiore ze soba moze tam je ktos doceni Sad

a co do pedagogow. masz przechlapane u mnie Grigor Wink

a szczerze powiem za malo jest dobrych pedagogow. wyobraz sobie prace pedagoga w szkole gdzie jest ok 1000 uczniow i tylko 1 pedagog i to zazwyczaj siedzacy tam x lat.
moge szczerze powiedziec dzis zaluje ze skonczylam studia. wiedza tylko jest moim skarbem ale ja nabyc moglam pilnujac dzieci albo stojac za lada w sklepie.
w glowie lomacza sie mysli serce wali na sama mysl o tym ze trzeba "uciekac" ale nie dlatego ze sie boje lecz dlatego ze zwlekalam.

NightRainbow

pogaduszka -
mysle, ze chyba Cié rozumiem. Sad

Opadl zapal, u mnie juz jakis czas temu tez. Pamiétam jak w polowie studiów mialam tyle planów i aspiracji. Ze bédé pomaga ludziom, ze bedé pracowac z trudná mlodziezá, ze bédé wspolpracowala z Monarem i przyjmowala zblákanych narkomanów u siebie w domu o kazdej porze dnia i nocy, (na co moj niedoszly wtedy máz nie wyrazal zgody, ale chcialam go przerobic...) Chcialam dzialac, chcialam cos zrobic...cos wartosciowego i pozytecznego. Chcialam dac biednym mlodym ludzim to, czego nie dostali od swoich bliskich, chcialam im pokazac, ze wcale ich zycie nie musi byc 'do dupy', chcialam im dac troché nadziei. I nawet w pewnym momencie dalam! Tylko potem przyszedl czas na co innego, na rzeczy, ktore byly wówczas wazniejsze. Mialam wrocic do realizowanai swoich pomyslów i planów, ale dzis...... porzucilam to. Nie chcé juz tego robic. Nie mogé. Sad

Kiedys powiedzialam tacie w rozmowie, ze nie obchodzi mnie to, ile bede zarabiac - chcé miec tylko pracé, która da mi satysfakcjé, radosc, zadowolenie. Pieniádze jakos wykombinujé. Taki mialam zamiar. Stád ta pedagogika az do konca studiów. Studia sié skonczyly, kilka lat minélo, paré rzeczy sié zmienilo. Teraz wiem, ze pracujác w Polsce, bédác pedagogiem - nie osiágné wiele. Bédé musiala stale sié doksztalcac, doszkalac, zeby przetrwac na rynku pracy, wsród konkurencji. Bede musiala wciáz udowadniac, ze powinnam miec té czy inná pracé. I po co? Kiedy czas na stabilizacjé? A mam tu na mysli - normlaná rodziné; dzieci, mieszkanie, psa...... spokój i nie myslenie o tym, co jutro wlozé do garnka i czy wystarczy mi na to, by dzieci wyprawic 1 wrzesnia do szkoly. Moze troche koloryzujé, moze przesadzam..... Ale o duzo lepiej to w rzeczywistosci wcale nie jest.
Szara rzeczywistosc przeslonila idealy.
Na idealy nie ma miejsca na tym swiecie.....

pogaduszka

dokladnie. ja skonczylam sluzby spoleczne zdobylam dyplom pracownika socjalnego i pmyslalam ze jeszcze ta pedagogika da mi wszystko czego mi trzeba. pierwszym strzaleme w leb byl fakt ze mpj zapal gaszony jest systematycznie przez urzednikow, potem praca jaka wykonywalam nie miala sensu bo zostalam uznana za wroga urzedow a kiedy prace przenioslam do domu (taki zawod) w domu zaczelao dziec sie nienajlepiej. nie przerobilam swojego lubego (teraz wiem ze mial racje).
teraz gdy juz otworzylam swietlice i w zasadzie osiagnelam to co chcialam dowiedzialam sie ze juz nie 1ooo bede zarabiala a cale... 460zl. uznalam zatem ze to zart ale niestety nie bylo mi do smiechu jak zobaczylam umowe (zlecenie:) )
i zastanawiam sie po co jha do jasnej anielki tyle studiowalam.do dzis nie zasypiam bez ksiazkiw reku z ustawami dot. zakresu mojej pracy jestem na biezaco leb mam napakowany i co z tego?
a no nic. nie mam znajomosci, nie mam kasy na to by kupic miejsce pracy... gdybym sama nie szukala pracy i nie poznala systemu jaki rzadzi na rynku pracy powiedzialabym ze to sen wariata. ale coz... i mam juz to gdzies kto bedzie rzadzil moim krajem kto bedzie tu zyl ja poprostu chce godnie zyc nic wiecej.
a gdyby komus wpadl pomysl do glowy i napisze zeby wziela sprawy w swoje rece i zadala wiecej od siebie powiem ze sil mi brak a sensu i tak nie ma.
pozdrawiam
btw fajnie night ze chociaz mozemy sobie pogadac o swych pasjach.

Tomaszek

Do NightRainbow i pogaduszki: Wasze ideały są piękne i szczerze żałuję, że musiały się zderzyć z rzeczywistością.Wyobraźcie sobie, że taki mały człowiek(cynik i prześmiewca) też miał kiedyś takie ideały.I ja tak samo jak ja Wy przejechałem się na tym.To już nie jest wina kraju, ustroju, ale ludzi!! To ludzie na zasługują na takie postawy jak Wy prezentujecie.Ale to już nie jest zależne od kraju, stanu posiadania, pochodzenia etnicznego, kultury.Ludzie są po prostu z natury źli.Smutne? mnie też to smuci:-(

Grigor

zastanawiam sie gdzie jerst granica
ile razy trzeba przegrać żebydojśc do takich wniosków
Jeżeli ludzie zdolni ambitni ludzie z tysiącami pomysłów nie daja rady to co ma powiedzićszary przeciętny człowiek
Wreszcie społeczeństwo to pewna hierarchia
Nie wszyscy muszą sprzątać ale też nbie wszyscy muszą być dyrektorami
Jeśłi góra ludzie ambitni zdolni dobrze wykształceni uciekną to kto zajmie ich miejsce kto bedzie sprawował te funkcje
Niestety rozwiązanie wybierane przez młodych ludzi lepsze dla nich jest destrukcyjne dla kraju