Psychologia Internetu

Cardiolog

No właśnie, tematu nie było a jestem ciekawy jak postrzegacie tych osobników.

Jakie Waszym zdaniem cechy charakteru (a może i fizyczne) posiadają psychologowie?

Jaką rolę powinni pełnić w społeczeństwie i czy ta rola jest wg. Ciebie dostatecznie spełniana?

W jakiej sytuacji wybrałbyś się do psychologa i jakie byłyby Twoje oczekiwania? (nie chodzi mi tu o pragnienie otrzymania pomocy w rozwiązaniu problemu, ale głównie o sposób przyjęcia, rozmowy, płatności Razz

etc.)

Sam narazie się nie wypowiem, bo nie chcę niczego sugerować. Poza tym trudno mi zachować dystans i obiektywizm Smile

.

Verdandi

Czyżby nachodziły Cię jakieś wątpliwości odnośnie kierunku studiów, który wybrałeś? Wink

To może uściślij, o jakim psychologu konkretnie mówimy. O psychologu społecznym? Sądowym? Psychoterapeucie? …?
Tyle z myśli, które dopadły mnie jako ostatnie Razz

.

Psycholog z prawdziwego zdarzenia ma (a może powinien mieć?..):
anielską cierpliwość („no to zaczynamy od początku…”)
dar wzbudzania zaufania (bo nie przed każdym jesteśmy w stanie się otworzyć, jak puszka konserw, ale chyba trochę wybiegam poza charakter Wink

)
empatię (najlepiej, żeby pod wpływem rutyny nie zanikła i jestem ciekawa, czy da się tego uniknąć)
drobiazgowość (chodzi mi o skłonność do rozbierania na czynniki pierwsze i zwracanie uwagi na szczegóły)
opanowanie, spokój i takt (bo w końcu kto robi na nas lepsze wrażenie: „krzykacz” czy „Indianin” ? Razz

)
dyskrecję
ambicję (coś jednak zostaje ze studiów xD)
„duży potencjał intelektualny” (chyba nie muszę wyjaśniać)
odpowiedzialność (trzeba by było to stosownie podkreślić)
życzliwość

no i jeszcze…
umiejętności aktorskie („to zmienia postać rzeczy! Zrobił pan ogromny krok do przodu!” – pacjent nawet się nie domyśli, co powinno to oznaczać dla człowieka, który był na skraju przepaści) . Very Happy

Nie mam pojęcia w jakiej sytuacji poszłabym do psychologa. Pewnie w takiej, z którą sama nie mogłabym sobie poradzić, a powodzenie zależałoby od obiektywnego rozpatrzenia moich możliwości, zwalczenia jakichś blokad we mnie Wink

, ale to jest ogólnik.
W sumie to już jedną sesję mam za sobą. Uprzedzam wszelkie wątpliwości – problem (do tej pory nierozwiązany, tak na marginesie) dotyczył wyboru dalszej, jeszcze bardziej bagnistej drogi edukacji (czyt. kierunku studiów). Poszłam sobie więc do pani psycholog, żeby pomogła wyłuskać ze mnie jakieś talenta do tej pory niezauważone, które mogłyby zaważyć na decyzji.
Łuskanie zaczęło się od rozwiązywania standardowych testów, w większości niestety domyślałam się, do czego zmierzamy, więc, mimo niemałych wysiłków, podejrzewam, że nie byłam do końca szczera. Co tam z tej „rozgrzewki” wynikło, do tej pory nie wiem. Możliwe, ze to nie było aż tak istotne, ale pozostawiło we mnie niemiłe wrażenie totalnego „niepoukładania” pani psycholog. Zaczęła się część praktyczna, czyli rozmowa. To już było dość zaskakujące, ale głównie dlatego, ze zrozumienie, co ma na myśli ‘prowadząca’ sprawiało trudności. Właściwie to pytania zdumiewały długością i złożonością… potrzebny by był jakiś określony sygnał, kiedy miały się ku końcowi… Chyba jeszcze należałoby dodać, że ani złotówki nie musiałam płacić za tę usługę.
Bilans: Dzięki tej pani zaczęłam myśleć poważnie o prawie, ale raczej nie o adwokaturze, na której stanęło (a ja mówiłam, że nie lubię historii i wystąpień publicznych Razz

). No i zaczęłam szukać. To plus, choć nie wiem, czy akurat tej pani zasługa. Można powiedzieć, że mam nóż na gardle i to na pewno robi swoje. Ale nie wiem, czy właściwe było burzenie mojego poglądu o (rzekomym) posiadaniu umiejętności słuchania ze zrozumieniem Razz

.

Wolałabym, żeby psycholog wiedział, gdzie kończą się jego pytania, bo to w efekcie daje tę sama wiedzę pacjentowi. A jeśli już pyta, to może niekoniecznie wprost: „co chciałaby pani robić?” „czy wolałaby pani być lekarzem czy prawnikiem?”, bo skoro do niego przyszłam, to pewnie nie potrafię sobie odpowiedzieć na takie pytanie i nie jestem w stanie określić, jaka pomoc drugiemu człowiekowi (w tym wypadku) by mnie interesowała Wink

. Oczywistość, by się wydawało. Uff.. na razie wystarczy. Co do drugiego punktu musze się zastanowić.

Cardiolog

No no, Verdandi, zaimponowałaś mi tą wypowiedzią Smile

.

Nie zaznaczyłem jakiego psychologa mam na myśli, ponieważ ciekawiło mnie również to, w jaki sposób ludzie kojarzą sobie jego konkretną specjalność (psycholog kliniczny dziecka, rehabilitacji i zdrowia, czy ten zajmujący się reklamą).

Tu pozwolę sobie jeszcze położyć nacisk na 'papier' psychologa i psychoterapeuty - otóż psychoterapeuta jest psychologiem, natomiast psycholog nie jest psychoterapeutą (dopóki nie przejdzie odpowiednich kursów, szkoleń i własnej psychoterapii). O ile dobrze się orientuję, w myśl Ustawy o zawodzie psychologa, nadawanie sobie tytułu "Psychoterapeuta" nie posiadając wykształcenia psychologicznego jest (już, na szczęście) niezgodne z prawem.

Odnośnie cech, które wyróżniłaś (szczególnie aktorstwo Razz

) - zgadzam się z nimi i czekam na kolejne propozycje.

Crusty

W mojej ocenie społeczny obraz psychologa wygląda tak: starszy pan lub pani w okularach z pogodnym uśmiechem zadaje Ci pytania o twoje dzieciństwo, rodziców, doznania z przeszłośći itp. Ty leżysz sobie wygodnie na kozetce i odpowiadasz na pytania. Po wszystkim, pan/i psycholog inkasuje od Ciebie należność za wizytę. Ja osobiście wiem, że to bzdura ale tak prezentują psychologów media.

kobra

niedobrze to w moich oczach wyglada,bylam u Psychologa ..
Weszlam do zle umeblowanego pomieszczenia,on prosil abym mu powiedziala z czym do niego przyszlam..mialam powiedziec.ze potrzbuja 5 kg.miesa wolowego..

Nie podobalo mie si tzo,i wiecej nie pojde.
Ale rola psychologow w spoleczenstwie jest chyba b.wazna..pomimo ze nie mam pojecia ,jak oni sobie radza:))

lena

Jakie Waszym zdaniem cechy charakteru (a może i fizyczne) posiadają psychologowie?

Jaką rolę powinni pełnić w społeczeństwie i czy ta rola jest wg. Ciebie dostatecznie spełniana?

W jakiej sytuacji wybrałbyś się do psychologa i jakie byłyby Twoje oczekiwania? (nie chodzi mi tu o pragnienie otrzymania pomocy w rozwiązaniu problemu, ale głównie o sposób przyjęcia, rozmowy, płatności Razz

etc.)

Zawsze wydawało mi się,ze psycholog to "uzdrowiciel dusz",człowiek wskazujący metodę na poprawienie mojego samopoczucia.Pokusiłam się na wizytę u psychologa w momencie gdy nie umiałam poradzić sobie z odejściem przyjaciela.Nagła śmierć,niesamowity ból...do tego nawarstwiło się jeszcze "troszkę".
Moje odczucia?
Byłam na Niego wściekła.Oczekiwałam "diagnozy",a On tylko pytał.Na koniec powiedział,że jestem egoistką.
Długo zastanawiałam się nad zasadnością mojej wizyty.
Do dzisiaj przypominam sobie zadawane pytania-wszystkie godziły w moje ego.To cholernie bolało.Przyznaję mimo wszystko,że ten człowiek zadał mi temat do przemyślenia.Pomimo pierwszych myśli,poczucia,że przecież On żle mnie ocenił uważam,że miał rację w 100%.
Dlaczego? Całą swoją uwagę koncentrowałam na swoim cierpieniu-to było egoistyczne.Uświadomienie sobie tego zajęło sporo czasu ale zmieniło moje podejście do wielu problemów.

I w nawiązaniu do pytania:psycholog powinien "wyczuć" rozmówcę.Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na zadane pytanie.Każdy "pacjent" jest inny,oczekuje tego co powinien zauważyć właśnie psycholog.Przedstawiłam własne odczucia z wizyty u psychologa.

Kolejne pytanie, odnośnie cech jakie powinien posiadać psycholog?
W moim odczuciu fizyczność nie odgrywa żadnej roli.Natomiast charakter-to istota sprawy.W moim odczuciu psycholog powinien być otwarty w jedną stronę.Co to znaczy?Niech zadaje masę pytań,niech prowokuje ale niech nie sugeruje odpowiedzi.Nie musi wzbudzać zaufania bo od takiej osoby oczekiwała bym szczerości.Psycholog powinien w moim odczuciu zmusić mnie do zastanowienia się nad sobą,zmusić do wyciągnięcia własnych wniosków.
Psycholog dla mnie powinien budzić w jakimś stopniu respekt.Po to bym nie miała wątpliwości co do tego,że będę w stanie wytłumaczyć sama sobie powód swojej niedyspozycji.To On ma mnie naprowadzić na taki tok myślenia,żebym zrozumiała swój problem na tyle by do niego więcej nie wracać.Jeżeli już, to traktując jako kolejne doświadczenie.

Jaką rolę powinien spełniać w społeczeństwie?

Powinien być jak muzyka:koić ból,łagodzić nieporozumienia...być autorytetem,który się nie narzuca,jednocześnie pomagając.